ประเพณีการทอดเทียน
นี้เป็นประเพณีเก่าแก่ของบคนอีสาน ซึ่งได้สืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่น เพื่อเป็นประเพณีอันดีงามของชาวอีสาน
จากการที่ได้ค้นคว้าคำว่า
"ทอดเทียน"
น่าจะมาจากคำสองคำคือ ทอด น.
ระยะจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่ง
ส่วนคำว่า เทียน น. เครื่องตามไฟที่ฟั่นที่หล่อด้วยขี้ผึ่งหรือไขเป็นต้น มีไส้ตรงใจกลาง
จากการนำความหมายของคำสองคำนั้นอาจจะหมายถึง
การนำต้นเทียนที่มีอยู่ของแต่ละหมู่บ้านหรือวัดนำไปบูชาจากวัดหนึ่งถึงอีกวัดหนึ่งเพื่อเป็นการเยี่ยมยามถามข่าว สารทุกของชาวบ้านแต่ละหมู่บ้าน
ประเพณีทอดเทียน
ของชาวอีสานนี้ที่สืบทอดกันมายาวนานหลายชั่วคนที่สืบทอดมา โดยที่หมู่บ้านหนึ่งจะต้องนำต้นเทียนนำไปบูชาอีกวัดหนึ่ง
ซึ่งอาจจะอยู่คนละหมู่บ้านแล้วก็ทำพิธีทางพุทธศาสนา
ประเพณีนี้นิยมทำในช่วงเข้าพรรษาเมื่อมีการทำพิธีทางพุทธศาสนาเสร็จแล้วจะเป็นกิจกรรมของชาวบ้าน
คือการร้องสารภัญญะ เพื่อต้อนรับแล้วก็จะเปลี่ยนกันร้องไห้ครบทุกหมู่บ้านที่ได้ไปในครั้งนั้น
การทอดเทียนยังเป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่สร้างความสามัคคีแก่ชาวบ้านและสร้างความสัมพันธ์ของแต่ละหมู่บ้านได้เป้นอย่างดี
บทความนี้มีข้อบกพร่องอยู่มากเพระผู้เขียนไม่ได้ค้นคว้ามากมายแต่ค้นคว้า
จากหลักฐานหรือหนังสือที่มีอยู่แต่การหาหลักฐานทางประเพณีการทอดเทียนนี้หายากมาก ถ้าผิดบกพร่องอย่างไรก็ขออภัยด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น